"Το Κουτσό" - Χούλιο Κορτάσαρ

Ανάγνωση / Συζήτηση  Παρασκευή  18  Σεπτεμβρίου  2020

"... ξυπνάς με τα υπολείμματα του παραδείσου που μισοείδες στο όνειρο να κρέμονται πάνω σου σαν τα μαλλιά ενός πνιγμένου: τρομαχτική ναυτία, άγχος, μια αίσθηση του επισφαλούς, του ψεύτικου και ιδίως του μάταιου. Πέφτεις μέσα ενώ πλένεις τα δόντια σου, είσαι πραγματικά δύτης των νιπτήρων, είναι σαν να σε ρουφάει η άσπρη λεκάνη, γλιστράς σε αυτή την τρύπα μαζί με το πουρί των δοντιών, τις μύξες, τα φλέγματα, την πιτυρίδα, τα σάλια και αφήνεσαι να παρασυρθείς με την ελπίδα πως έτσι θα επιστρέψεις στην προηγούμενη κατάσταση, σ'αυτό που ήσουν πριν ξυπνήσεις και το οποίο συνεχίζει να επιπλέει, βρίσκεται ακόμα μέσα σου, ταυτίζεται με σένα, αλλά έχει αρχίσει να απομακρύνεται. Πέφτεις για μια στιγμή μέσα ώσπου οι αμυντικοί μηχανισμοί της αφύπνισης, αχ τι όμορφη έκφραση, αχ τι γλώσσα, αναλαμβάνουν να σε συγκρατήσουν..."

Το έργο του Κορτάσαρ παρουσιάζει ορισμένα χαρακτηριστικά που είναι λίγο ως πολύ κοινά σε όλους τους σύγχρονους λατινοαμερικανούς ομότεχνούς του. Αφομοιώνει μ' έναν τελείως φυσικό τρόπο τις ανανεωτικές τεχνικές του σύγχρονου μυθιστορήματος και συνδυάζει τη δημιουργική φαντασία με το ρεαλισμό. Διαφέρει όμως, γιατί από το έργο του απουσιάζουν σχεδόν παντελώς το μπαρόκ και ο μαγικός ρεαλισμός, αλλά και γιατί ο Κορτάσαρ ασχολείται κυρίως με τα προβλήματα των ανθρώπων που ζουν στα μεγάλα αστικά κέντρα.

Το "Κουτσό" δεν αφηγείται μια ιστορία ξένη προς το συγγραφέα το υλικό του είναι εν μέρει αυτοβιογραφικό και ο Κορτάσαρ έχει πει: "Αν δεν έγραφα αυτό το βιβλίο εκείνη την εποχή, μάλλον θα έπεφτα στον Σηκουάνα". Το "Κουτσό" θεωρείται από ορισμένους δύσκολο βιβλίο, φιλοσοφικό και μεταφυσικό, εκείνο όμως που κυρίως το χαρακτηρίζει είναι το χιούμορ.

Δημιουργήθηκε με τη φιλοδοξία να είναι ένα μυθιστόρημα που θα συμπεριλαμβάνει τα πάντα, ένα βιβλίο που θα είναι πολλά βιβλία. Σύμφωνα με τον Κάρλος Φουέντες, "Δεν είναι απλώς ένα μυθιστόρημα, αλλά το κουτί της Πανδώρας". Πέρα από την ιστορία που αφηγείται, θέτει πάρα πολλά προβλήματα, υπαρξιακά και αισθητικά. Είναι ένα έργο που διαπνέεται από τον άνεμο της δημιουργικής ελευθερίας. (Από την παρουσίαση στο οπισθόφυλλο του βιβλίου)

"H χαμένη αναγνώστρια" - Fabio Stassi

Ανάγνωση / Συζήτηση την Παρασκευή 12 Ιουνίου 2020

Ένας καινούριος, γοητευτικός λογοτεχνικός χαρακτήρας, ένας άνεργος του σήμερα που απαλύνει τις πνευματικές ή σωματικές παθήσεις των ανθρώπων, προτείνοντάς τους τα κατάλληλα βιβλία. Και κάπως έτσι τα μυθιστορήματα, τα διηγήματα και η ποίηση παύουν πλέον να είναι ένα χαρτί γραμμένο με μελάνη και μεταλλάσσονται σε θεραπείες, φάρμακα, ακόμη και σε εργαλεία έρευνας που φωτίζουν σκοτεινά εγκλήματα.
Ο Βίντσε Κόρσο, σωσίας του Ζεράρ Ντεπαρντιέ, είναι ένας άνεργος καθηγητής, καρπός της φευγαλέας σχέσης της μητέρας του με έναν άγνωστο ταξιδιώτη. Το μοναδικό ενθύμιο που έχει από τον πατέρα του είναι τρία βιβλία που ξέμειναν στο δωμάτιο ενός ξενοδοχείου: μια κληρονομιά που του σημάδευσε τη ζωή. Για να επιβιώσει, καταφεύγει στη βιβλιοθεραπεία, ως επάγγελμα. Όταν όμως ανακαλύπτει ότι η γειτόνισσά του, μανιώδης αναγνώστρια, εξαφανίζεται, ο Βίντσε αρχίζει να μελετά τη ζωή της γυναίκας μέσα από τα βιβλία που διάβασε, πεπεισμένος ότι με την εξαφάνισή της γράφει μια ιστορία που μόνο εκείνος μπορεί να αποκωδικοποιήσει.
Ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα που αναζητά τα όρια της μοιραίας σχέσης μεταξύ λογοτεχνίας και πραγματικότητας.

Ανθολόγιο Μικρομυθοπλασιών - Επιμ. Μαρίνα Καραφυλλίδου

Ανάγνωση / Συζήτηση την  Παρασκευή  6  Μαρτίου  2020

"Το βάλς των δέντρων και του ουρανού" - Jean Michel Guenassia

Ανάγνωση / Συζήτηση την Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2020

Το 1890 ο Βίνσεντ βαν Γκογκ εγκαθίσταται σε μια ταπεινή πανσιόν στο χωριό Ωβέρ-συρ-Ουάζ. Συναναστρέφεται στενά τον γιατρό Γκασέ, φίλο των ιμπρεσιονιστών.

Η κόρη του γιατρού, η Μαργκερίτ Γκασέ, είναι μια κοπέλα που ασφυκτιά μέσα στο περιβάλλον οικογενειακής αλλά και γενικότερης κοινωνικής καταπίεσης που επικρατεί για τις γυναίκες εκείνη την εποχή. Θα συναντήσει τον Βαν Γκογκ και θα γίνει ερωμένη του.

Ο Γκενασιά μάς παρουσιάζει τη δική του εκδοχή για τις τελευταίες μέρες της ζωής του ζωγράφου. Και αν ο γιατρός Γκασέ δεν ήταν αγνός εραστής της τέχνης, αλλά ένας φιλοχρήματος και ματαιόδοξος έμπορος; Και αν η κόρη του ήταν ένα πρόσωπο υπερβολικά ρομαντικό και υπερβολικά παθιασμένο κι ερωτευμένο; Και αν ο Βαν Γκογκ δεν αυτοκτόνησε; Και αν ορισμένοι πίνακές του δεν φιλοτεχνήθηκαν από τον ίδιο;