Ανάγνωση / Συζήτηση την Παρασκευή 2 Μαΐου
«Αγαπητέ Θεέ,
Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο.
Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω· γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους.»
Με λένε Όσκαρ, είμαι δέκα χρονών, έχω βάλει φωτιά στη γάτα, στο σκύλο, στο σπίτι (αν δεν κάνω λάθος έχω ψήσει και τα χρυσόψαρα), κι αυτή είναι η πρώτη φορά που σου γράφω, γιατί μέχρι σήμερα, λόγω του σχολείου, δεν είχα χρόνο.
Σου το λέω ευθύς εξαρχής: σιχαίνομαι να γράφω. Για να γράψω, πρέπει πραγματικά να είμαι αναγκασμένος να το κάνω· γιατί το γράψιμο είναι γιρλάντα και στολίδι και μεταξωτή κορδέλα. Τι άλλο είναι το γράψιμο από ένα ωραιοποιημένο ψέμα; Το γράψιμο είναι για τους μεγάλους.»
1 σχόλιο:
Η 4η Ομάδα Ανάγνωσης (Αγγελική Χατζηβασιλειάδου, Θεοδοσία Αλμπανάκη, Ανέστης Αδαμίδης και Κωνσταντίνα Βικοπούλου), μας κατεύθυνε σε μια εξαιρετικά ενδιαφέρουσα και «θερμή» συζήτηση πάνω στους δύο κεντρικούς άξονες (όπως τουλάχιστον εμείς τους χαράξαμε) του βιβλίου του Ε. Σμιτ : ο θάνατος, η βίαιη αποκοπή της ύπαρξης, και ο πόνος που συνεπάγεται αλλά και η ευφρόσυνη διάθεση όταν αντιμετωπίζεις «…τη ζωή ως δώρο και ως δάνειο..». Η παρουσίαση ολοκληρώθηκε με την προβολή του έργου του Συλλόγου Γονέων παιδιών με νεοπλασματικές ασθένειες Βόρειας Ελλάδας - «Λάμψη».
Ευχαριστούμε τα μέλη της ομάδας για την όμορφη βραδιά και το αναμνηστικό δώρο που μας πρόσφεραν.
Δημοσίευση σχολίου